Bir Hiç ve Bir Piç olmak üzere

 
Hepimiz aynı bokun içindeyiz.Belki bu yüzden yıllar önce Dario Fo şöyle demiş: "Boğazımıza kadar boka batmışız, o yüzden başımız dik yürüyoruz..."

Üniversitenin bitmesine 1 seneden daha az kaldı.Yaşım sınıf arkadaşlarımdan biraz büyük ama görüntüm hala bebito.Bu da bir işe yaramıyor artık.Ergen sohbetleri,güzel kadınlar,eğlence anlayışına sıçtığımın üniversite festivalleri ve bir sürü naylondan insan.Farklı üniversitelerde eğitim almama ve farklı farklı ortamların havasını solumama rağmen hala bir açlık(bilgiye ve öğrenmeye) hala bir tedirginlik hissi var. Hiç bir şey öğrenmemişlik hissi. Dervişin teki ''Bin yıl da okusam,ne bilirsin diye sorsalar bana HADDİMİ BİLİRİM'' demiş ya şimdi 17-18 yaşında bıyığı terlememiş ergen kızlar(kızlarında bıyıkları var tabi) ve oğlanlar ortalıkta Homeros edasıyla dolaşmıyor mu fitil oluyorum. Öğretmenleri ve akademisyenleri işe hiç katmıyorum. Sanki bir ekol yaratmışlar gibi bilmiş tavırlar,laf kalabalıkları ve fantazi dünyaları çoktan çökmüş kuru gürültü.Bana bir akademisyenin makalesinin adını söyleyin ben size onun nasıl biri olduğunu söyleyim dermişçesine yazılan burdan köye yol olur minvalinde yazılar,sığ araştırmalar ve beceriksiz debelenmeler. Hocalar böyle olunca talebelerinde balon olması çok doğal haliyle.Neyse çöpe giden yıllarımın acısı var bende. Sizin hiç bir yeriniz acımıyor mu? Eğer öyleyse yediğiniz kazıklar sizde bağımlılık ya da alışkanlık yapmış demektir. Ve en nihayetinde bu işin seni beni bizi sizi yok. Çöpe dönen insan yığınları, bir işe yaramayan en temel beceri ve bilgilerden yoksun çöpten adamkadınlar var ortalıkta.Yazık ülkeye,tarihe,toprağa yazık!

İŞTE HENDEK İŞTE DEVE bizi aptallaştıran bu sisteme parmak atamasada çentik atmaya geliyor.